Ganita'da Aşk Şiiri - Nihat Malkoç

aşka banılmış sitemler gecenin karasına karışırken…
sular sevişir göz değmemiş tedirgin dalgalarla…
bir beyaz güvercin, gözbebeklerinde taşır kavuşamayanların âhını
ve yürek denizlerini tutuşturur bir güzelin sımsıcak gözyaşları
hasret düğümleri çözülür ganita’nın tenhalarında

bir kum tanesine sığar aynadaki ateşin suretler…
yıkılır, sevenleri birbirinden ayıran taş duvarlar
sevdalar istiflenir siyah beyaz albümün tozlu sayfalarında
hançer gibi keskin bir göz izi değer gücenik bakışlarıma

tavşan kanı çayın demine siner antik acılar…
yıldızlar devşiririm dolunayın ağız dolusu gülüşmelerinden
elimdeki karanfilin kanı çekilir intizardan
bir mart kedisinin şehveti kayar sımsıcak avuçlarımdan

aşk sarası dönüşürken aşk yarasına…
buz gibi bir el değer gamla demlenmiş gözyaşlarıma
dudak uçlarıma hücum eder kleopatra’nın kadim ihtirası
sen düşersin boz bulanık aklıma kül rengi akşamlarda…

içimdeki buzdağının görünen yüzüdür şehvetli bakışlarım
silinmez kalbime dokundurduğun kıpkırmızı ruj izi
körpe bir incir yaprağı dayanmaz aşkımın deli rüzgarına

sıcaklığını hissederim çay içtiğim ince belli bardakta
bakışlarını devşiririm kırık dökük aynalardan…
ayazlarda hüzünlerini toplarım faroz’daki limandan
yüreğimi sarkıtırım kalepark’ın uçurumlarından

bir seher vakti çekilirken gölgelerin kanı…
ah ganita çarmıha germe içimdeki mesih’i
devirme içimdeki som altından bir kadın heykelini
yırtma hicabın gümüş renkli tül perdesini

gitme, kal demeni bekliyorum ganita…
yürek denizlerinde keder yüklü kağıttan gemilerime liman olmanı…
bir anne şefkatiyle derin yaralarımı sarmanı
buz tutmuş yalnızlığıma neşter vurmanı….
sevip okşamanı, hayal kırıklıklarımı emzirmeni…

bu ateş, düşlerimizi kül edecek besbelli
bil ki buruk hatıralarımızdır bu yangında ilk önce kurtarılacak
tarih düş, istersen kaldır üç noktayı aradan…
sen doldur kafa kağıdımın boş kalan parantezini…
tükensin ıstıraplar, boş kalmasın kadehim, doldur ganita…