Gangster Şiiri - Mehmet Hanifi İmrak

Kirletilmiş bir mevsim soğuğudur yüzün.

Boğuk iniltilerle zehirler afâki hisleri, sisli sokaklarında...

Temmuz sıcak iken, ayazında devasız bir ocak barındırır; hisdaştır yalnızlıkla.

-Çarpık bir mutlulukla anımsatır yağan yağmuru ve gök kadar agresiftir ıslaklığı...

Gözlerin aklıma gelmeyedursun; uzun tıraşlı şiirler yazıp, gangsterleşiyorum.

" Sevgilim, biz artık aynı gözün içinde farklı renkler kadar yabancıyız birbirimize.."

Sensiz biraz Edip Cansever griliği; biraz Son Cengiz Aydın akıcılığı...

Zaman zaman Küçük İskender aforizmasıyım.

Seni unutmayı kolaylaştıramadım, kolaylaştıramazdım.

-İnsanların garipsediği bir vakaydık.

+Sen beni sevseydin, bu günde beş vakte değerdi.
+Koşulsuz!

Biliyorsun ki,
Ölümün ve yıkımın oynandığı bir dramayız seninle; başarısızlıklar ordusuyla dolu!

Kendi omzumda taşıdığım bir tabutum...

-Ve sen tabutun suçluluk duygususun..

Sanıyorum ki,
Yaratıcılık insan ruhunun her şeye riayet ettiği yerde tükettik birbirimize olan aşkımızı.

-Çıldırdık sevgilim, çıldırdık...

Artık otomatik beden fonksiyonlarımız bağlar birbirimizi bize...

Çünkü ben hiçim, hiçtim..
-Hiçliğe duyduğum istek beni zenginleştirdi.

Artık hiçlik tanrısıyım ve hiçlik benim tanrısal hakkım.

Sen sadece ritme uy ve dinle:

Aşk;
-Ne ölüme benzer ne ölümsüzlüğe.
(Edip Cansever)

-Edilen duaların karşılığı; tanrının bazen kapı önü sürprizi ve bir nevi emaneti…
(Son Cengiz Aydın)

-Şimdi uzanıp Afrika'ya, biraz tanrı iniltisi dinlemeli.
(Küçük İskender)