Gamzelerin…
kuyu değil artık,
bir suskunluk geometrisi sanki;
bakışlarımı yutan
ve hiç geri vermeyen.
Üşüyorum yine...
gözlerinin çukurunda değil,
oraya benzeyen bir boşlukta.
Soğuk değil bu —
unutulmuş bir sesin,
İzinde bıraktığı gölge.
Sen gülünce,
bir şey akıyor içime —
ne su ne ışık;
sadece geçmişin yankısı gibi
sessizce çöken bir ağırlık.
Göm beni.
ama bir tebessüme değil artık.
Belki de…
bir gülüşün en kenarına,
uçurumu andıran o kıvrıma.
Ben?
Belki sadece bir yankı.
sana çarpıp,
bir daha hiçbir yere varamayan.
Adımı duymadığın her hecede
biraz daha siliniyorum.
Sanki ben,
gülüşünde unutulmaya yeminli
karanlık bir kıvrımım sadece.
Kayıt Tarihi : 27.5.2025 19:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!