Gamzeli Yürüyüş Bahçesi Şiiri - Ergün Gü ...

Ben seni geçirerek bir dünya yalnızlığından
Saçlarında kapı eşiklerinin kalabalık begonvilleri
Bir bulut türküsü ağzının yağmurlu ıslaklığında
Sevinirdi bir şair çocuk gülüşünü her araladığında.

Ben seni geçirerek gamzeli yürüyüş bahçesinden
Tokmağı harflerden bir kapı aralanırdı akşamlardan
Ellerim beliklerinde dünyaya açılan bulutlu bir pencere 
Bakışlarım müjgânına tutulmuş ağır bir yenilgisi ruhumun
Geçirerek seni zamanın gökyüzü duraklarından
Buyur ederdim şiirli bir ömrün koygun yalnızlığına.

Ben seni geçirerek bir dünya yalnızlığından
Öyle severdim kalabalık olurduk seninle iki kişilik
Gecenin yorgun kanatlarına inen karanlık tenha dindi şimdi
Ve sonra sen geldin sen geldin sen geldin
Tüm esrarıyla aşkın ve bütün güllerin
Sen bir kere geldin ya dünya seninle unuttu yalnızlığını
Gamzeli yürüyüşün tüm kederini unuttu, unutturdu
Tüm arka bahçelerinin bu garip çocuksu ömrümün
Ürkütücü ve yanıltıcı dünya yalnızlığını..