Gamzeli Ressam Şiiri - Kadir Ünlü

Baktım bu sabah hüzünle gene aynaya.
Devinen yılların,vuslatsız aşkların,
Vefasız ve hayırsız insanların yıprattığı yorgun cemâlime ...
Derinleşmiş yorgun çizgiler,karışmış biri birine...
Yetmiyor takatım,sızlıyor sol yanım.
Oturmuş tortusu yüreğime,
Küflenmiş anılarım.

Aldım götürdüm kendimi,
Gamzeli Ressam Sündüz’e.
Yalvardım...!
Çiz beni,baştan yarat,
Böyle bi tap yaşayamam,
Yüreğimde ki gülleyi,daha fazla taşıyamam diye.
Kağıdın olsun sinem,kalemin kurşun,
Biraz da beni yarala.
Bıkmadın mı elleri çizmekten
Biraz da beni karala.
Zaten ezelden yaralı,kalbura dönmüş yüreğim.
Dindir acılarımı.
Vur neşter gibi kalemini;yüreğime yüreğime acıma...
Ya dindir ıstırabımı,ya da öldür.
Titremesin ellerin,gamzesi güzelim.
Son vuruş olsun lütfen,sakın yaralı bırakma,
Göm gamzelerine,baş taşım olsun kurşun kalemin.
Unuttu vefasız aşıklarım,
Eşim dostum akrabalarım,
Toprak olsun vuslatım..!
Ara sıra uğrarsan kabrime,mutlanırım.