.......Gamzeli Güzel

Gamzeli güzel, bülbül dillim, dilber-i füsunkâr
Düşürüp nefsime beni eylemiştin günahkâr

İlk senle keşfetmişti sevdayı şu mahzun yürek
Çıngıydı ateş topuna dönmüştü büyüyerek

Hüsn-ü aşk içindeydim cananı sevdim seveli
Sonsuzluk demi aşkın cemine girdim gireli

Fani Dünyada hiçbir şey görmez olmuştu gözüm
Çepeçevre sarmıştın beni, tek sanaydı sözüm

Durmazdım bir an bile olsa senden ayrı kalmak
İstemezdim ekmek ve su ve dahi nefes almak

Sen yoksan eğer kör olsun gözüm, lâl olsun dilim
Yaşasın büyük sevdam yedi derya yedi iklim

Yaşanmaz ki tek başına sevda neden gittin ha?
Kulağımda çınlıyor attığın o son kahkaha

Yüzün sapsarı nefessiz düşerken kucağıma
Dünyanın tüm matemleri inmişti ocağıma

Sen gittin gideli dört divanımda oldu kışlak
İçerim yanıyor, gözlerim sırılsıklam ıslak

Sonsuzluğa değil ölüme tutulmuşum meğer
Varsın olsun yaşadıklarım nice ömre değer

Ciğer kuşem Allah şahit senle ölüme varım
Sevdamın adı ölüm ben de ölümü tadarım

Kalın sağlıcakla dostlar gidiyorum sevdama
Taksiratımı affetsin yalvarışım Mevla’ma

Azrail kıysın nikâhı gerdeğe gireceğim
İlk ve son kez sevdamın şarabını içeceğim.

28 Ekim 2009 Ankara