Gamzelerine Yazılmış Bir Destan-4(Efsane ...

Kapattın sana açılan bütün kapılarımı
Zafer bayraklarını kalelerin burcuna diktin
Dünyanın hayli zifiri karanlıklarını
Hiç acımadan kader diye cebrettin

Çok zor artık kaybolan mananın yeniden hayat bulması
Biz yinede gamzelerinin hayaliyle yaşar avunuruz
Artık çok zor bu davanın savunulması
Belki bir gün bir zaman bir yer bir mekan gamzelerin ve ben buluşuruz.

Acımdan ağlayıp ta intizar etmem hiçbir zaman
Aşkından gümbür gümbür şiirler yazdıran kadın
Ne olur bir bak intihar etmeden zaman
Alnımda olmasa da lehv-i mahfuzda adın.

Bu son seslenişimi sakın ola yakarıştan sayma
Üslubum ah-u vah etmek değildir benim
Boşa uğraşıpta geleceğe dair planlar kurma
Çoktan yakardım denizleri seninle uyuşsaydı tenim.

Unutmak makamında olmasa da avutmaktayım kendimi şu aralar
Evden işe işten eve öylece geziyorum
Aklımın hep kaygan köşesinde kaygan sorular
Ben neyim kime memurum nereye gidiyorum?

Divane ettim kendimi anonim bestelere
Kapattım güftelerimi kilitsiz zindanlara.
Unuttum ne varsa,sövdüğüm gecelere
Uymuyor bu hasret üniter yapıma.

Masallarda bahsedilen; Vuslata eremeyenlerin efsanesidir
Sen masalları beynime nakşeden kalemsin.
Leyla’sına kavuşamayan Mecnun’un ta kendisidir
Şiirler benim haykırışım,sen efsanemsin.

Aman canım bu ayrılıkta bizden olsun!
Mecnun’u Leyla’yı hortlatmaya gerek yok.
Gamzelerine ihanet eden Nemrut’a yoldaş olsun!
Ferhat’ı Şirin’i anmaya gerek yok.

Zerafet kokan aşkların başlangıcı gibiydi bizimkisi
Vuslata perdeydi her gün her gece.
Her şairin,her şiirin bir dipnotu,ilintisi
Neden efsaneler sonlara gebe?

2005