Gamzelerimin Ebesi Şiiri - Ümit Seyhan

Arkasına sığındığım akşamlarda
Ezber geçerdi yüreğim sevdaları
Teslimiyetini izlerdim,günün kıyılarda
Bir tek sararan fotoğraflar mı?

Baharın ıslığı körpe dallarda
Uyanırken aşk tomurcuklarda
Bir tuhaf demde bu intizara
Bir tek tutulan sevdalılar mı?

Hiç olmadık yerde olmadık zaman
Yüreğimden yekinen o feci tufan
Maziye tutunup,atiye sarılan
Bir tek yalvartan vicdansızlar mı?

Cemre ebeydi gebe toprağa
Sancıdan ağlamaz,gülerdi bu defa
Gamzelerime ebe bir yalan sevda
Bir tek ağlatan vefasızlar mı?

Koyu bir şarapla hıfzsız cümleler
Akar gibiydi sebil çeşmeler
Edersizdi belki masum sevgiler
Bir tek kaybeden aşikarlar mı?

Ne kral ne sultan vardı arkamda
Savrulurdum yapraklarla rüzgarda
Adını bir gece vakti defalarca
Bir tek heceleyen bahtiyarlar mı?

Üveyikler tünerdi yalnızın yamacına
İnerdi melekler her damla yağmurla
Açardım ellerimi her kapıyı açana
Bir tek duyulmayan günahkârlar mı?

Her deli fırtınada coşardı deniz
Dümen kırılır süreklenirdi teknemiz
Her acı habere o bildiğimiz
Bir tek uğurlanan hatıralar mı?

Bulunur ömrün kaybolan eşi
Kim demiş gece bilmez güneşi
Toprağın kucağına kurulu beşiği
Bir tek dolduran yorulanlar mı?

Sevdanın peşine düşenler avcı
Vurmakta,vurulmakta hak diyor savcı
Ne zaman geçerse verdiği sancı
Bir tek kazanan kahramanlar mı?

Ümit Seyhan