Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bilirim varsın kimsesiz denizlerimin kıyısında..
Yitik zamanların dudaklarına dokunamazsın,
uzanır maviler umutsuzca güneşe
papatyalarım unutur ağlamayı,
Bahçemi okşar rüzgarların…
Bilirim yüreğimde asılı durur
Ay gamzeli dokunuşların….
Sesi sesim,yüreği yüreğim olan Zeynebim :) Sevgi dolu yüreğine sağlık....
Bilirim yüreğimde asılı durur
Ay gamzeli dokunuşların….......
Gamzeler öptü geceyi...
Soyunurken aşk gözbebeklerimde
Binlerce öpücük kök saldı geceye…
Ağır ağır büyüdü isyanlar
Ezberimdeki kelimelerin arasında..
Eksik bir sevda yaşandı
Ararken aydınlığı gündüzlerim….
Birkaç mahrem söz gezindi düşlerimde
Can verdi hasretler…
Oysa yıldızları tutmak isterdim
Ruhumun kapı aralarında..
Rüzgarlarla koşup
Şarkısını bulmak isterdim yüreğimin…
Şimdi avuçlarımda sıkılı yalnızlıklar var…
Kıyametler kopuyor bedenimde,
Suskun bir deniz soluyor
gecenin ağındaki sevdayı…..
Ve ellerimde teninin kokusu
Gizleniyor hayallerimin arkasına…
Bilirim varsın kimsesiz denizlerimin kıyısında..
Yitik zamanların dudaklarına dokunamazsın,
uzanır maviler umutsuzca güneşe
papatyalarım unutur ağlamayı,
Bahçemi okşar rüzgarların…
Bilirim yüreğimde asılı durur
Ay gamzeli dokunuşların….
Zeynep Nilgün Gökçeöz
******
İçten ve güzeldi Zeynep Hanım, kutlarım..
Şimdi avuçlarımda sıkılı yalnızlıklar var…
Kıyametler kopuyor bedenimde,
Suskun bir deniz soluyor
gecenin ağındaki sevdayı…..
Ve ellerimde teninin kokusu
Gizleniyor hayallerimin arkasına…
Sevda özlemiyle duygular güzel anlatılmış tebrik ediyorum .sağlıcakla kalın hoşçakalın.
Yürekten yazılmış bu şiir için tebrik ediyorum.
Bilirim yüreğimde asılı durur
Ay gamzeli dokunuşların….
........................................Şimdi nerdesin diye hayal ederim, yinede gönülden sevdim pişman deyilim..diyen şairimizin güzel şiirine tebrikler.
çook harika tebrik ediyorum hasret kokan şiirinizi...selam ve dua ile
Şimdi avuçlarımda sıkılı yalnızlıklar var…
Kıyametler kopuyor bedenimde,
Suskun bir deniz soluyor
gecenin ağındaki sevdayı…..
Ve ellerimde teninin kokusu
Gizleniyor hayallerimin arkasına…
Bilirim varsın kimsesiz denizlerimin kıyısında..
Yitik zamanların dudaklarına dokunamazsın,
uzanır maviler umutsuzca güneşe
papatyalarım unutur ağlamayı,
Bahçemi okşar rüzgarların…
Bilirim yüreğimde asılı durur
Ay gamzeli dokunuşların….
Emeğine ve yüreğine sağlık
Şiir gibi bir şiir okudum.
Kutluyorum ve tam puanımı yolluyorum.
Saygımla
Bilirim varsın kimsesiz denizlerimin kıyısında..
Yitik zamanların dudaklarına dokunamazsın,
uzanır maviler umutsuzca güneşe
papatyalarım unutur ağlamayı,
Bahçemi okşar rüzgarların…
Bilirim yüreğimde asılı durur
Ay gamzeli dokunuşların….
vay be....çok harikaydı.....saygılar
Bu şiir ile ilgili 38 tane yorum bulunmakta