Gamzegül Şiiri - Dilara Güney

Elinde soğuk bir mendil, gözleri elmas timsali
Saçları biraz dağınık, yanakları ay emsali
Narin dizleri kırılmış, başı önde gül misali
Döküyor gözyaşlarını annesinin arkasından

Henüz on iki yaşında, dövülmüş sanki haddede
Benimle aynı sınıfta, oturuyor karşı caddede
Gülerdi sürekli ama, artık sabrı son raddede
Hergün hüzünle öpüyor annesinin soykasından

İyilik dolu bir kalbi, parlayan gözleri vardı
Balıkları çok severdi, en sevdiği yer livardı
Sahilde kumla oynardık, O denizde canavardı
Artık o düştü düşecek bu hayatın barkasından

Biz kumla kale yaparken, O gözyaşlarıyla mezar
Bakışlarını gömerdi, dünyadan kendinden bizar
Elinde tuttuğu mi'lat, O'na kalan tek bergüzar
Hayalinde annesiyle çıkardı barakasından

Biz beraber açılmıştık, puslu bulanık hayata
Yürek nasıl dayanırdı, koparılan bu feryata
Azaltamadım yasını, mecbur olduk inkıyata
Gözyaşlarını topladık Gamzegülün yakasından

Dilara Güney 11.01.2011