Senin şehrine uğrarsam bir gün,
Terket o zaman orayı.
Ve, dönme gidene kadar ben.
Denizi de al sahiliyle yanında,
Martıları ve sandalları da.
Şu yalnız kalbim;
Hayatın tam ortasında,
Yaşamı bir bilgisayar hızında aleyhime döndürüp,
Bir zımba gibi, gönlün tellerini koparıp ortaya savururken, Masamdaki saatim,
Bana hiç acımadan dönüp,duruyor
Kaybolmuşum kendi karanlığımda,
Yitirmişim daha doğmadan kendimi
Sonsuzluğun çıkmaz sokaklarında.
Bağırdım avaz avaz;
Kurumayan yastıklar sırılsıklam…
Güneş burada da doğuyormuş,
Hep kar yağdığını sandığım bu dağlarda
Var mı rengarenk açan çiçekleri izlemek gibi
Çimenlerin üzerinde koşan küçük bir kız çocuğunun gülümsemesi
Dipsiz bir kuyudan aydınlığı görmek varmış,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!