Birgün yüzüme güldüğün zaman anladım,
Ölülerin nasıl yaşadığını
Ve birgün hayatıma girdiğin an anladım aslında
Yaşamak diye birşeyin olduğunu
Suretim suretini gözler halde
Bir tebessümüne can feda
Çok severim ben seni..
Çok deli severim.
Yüreğin kaldırırsa çıkar gelirsin benimle
Bir çay içer, aşkımızı demleriz..
Bazen düşünüyorum da neden bu kadar çok yazıyorum bu kadar çok saçmalıyorum diye, galiba elimde değil bu. Yani istesem de kalemi bırakamıyorum. Bazen o beni bırakıyor ama bu sefer de kağıda sığınıyorum. Sanırım en yakın arkadaşlarım onlar olduğu için aramızda tuhaf bir bağ var. Yazılarını okkuyup en içten kahkahalarımla saçmalığına güldüğüm insanlar da var. Bazıları kendilerine şari diyor, bazıları fenomen. Ben ikisi de dğeilim. Hiç bir zaman da olmayacağım zaten. Tek amacım yazmak. Bundan rahatsız olan da istediği gibi sağ şerit olur sol şerit olur bizzat bariyerlerden olur yol alabilir.
Aşk Mona Rosa'ydı.
Şiirdi aşk, sendin
Issız bir kış akşamından geriye kalandı tüm şiirler
Oysa ki bir tokaydı sadece ardından kalan ve
O bir toka bütün ruhumu yerinden söküp bırakmamalıydı.
Ayakkabılıktaki o boşluk bu kadar yüzüme vurmamalıydı yokluğunu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!