GAMZE..çocuğum.
Orda..O koca şehirde
Seni bırakmak zorunda kalınca
Doluverdi gözlerim
Annenin her acaba deyişi
Bir hançer gibi saplanırken sineme
Erkek olduğumdan değil
Baban olduğum için…..
…..ağlamadım…
Çaresizliğimi sana göstermemeliydim.
Sen çaresizlik nedir bilmedin…
Doğduğunda ufacıkmışsın el kadar
Ben görmedim…
Sen on gün isimsiz kaldın
Ben ise on koca gün çaresiz…
Ben seni ilk gördüğümde gülümsüyordun.
Sana değil Meleklere gülümsüyor deseler de
Gülümsüyordun…
Gülümsediğinde çukur,çukur oluyordu yanakların
Adını Gamze diye fısıldamıştım kulaklarına.
El bebek,gül bebek büyütemedik belki seni….
….isteklerini hep ay başlarına bekletsem de
bilirim hep gurur duydun benimle…
Kazandım! ! ! ….
İşte o çığlığın ayrılığın habercisi oldu.
Kazanmıştın..Işıl,ışıldı gözlerin…
Biz seni orda….o koca şehirde …. hem de tek başına
Bırakacaktık çaresiz.
Annen sıkı,sıkı sarıldı sana iki gözü iki çeşme
Benimse nutkum tutulsa da
Dolsa da göz çukurlarım
Yüreğim kan ağlasa da
Ağlayamazdım senin yanında.
Sen görmedin..
Annenle çekilince yalnızlığımıza
Ağladım çocuğum ağladım
Hemde hıçkıra,kıçkıra...
Kayıt Tarihi : 26.9.2006 03:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bildiğniz gibi okullar açıldı ve binlerce aile çocuklarını okullara gönderdiler va ayrılıklar başladı.Ben bu dizeleri 6 sene önce kızımı Marmara Teknik Eğitim Fakültesine kayıt etmeye ğittiğimiz zaman Eminönü iskelesinde çay içerken kaleme almıştım.Kızım okulunu bitirdi ve devlet babanın okullarında ihtiyaç olmadığından(Tekstil Öğretmeni) şimdi namı değer bir şirkette Eğitim müdürlüğü yapıyor.Çocuğunu okula gönderipte bu duyguları yaşayan sizlerle aynı duyguları paylaşa bildimse mutlu olurum.
TÜM YORUMLAR (2)