Kazdıkça altından tarih çıkıyor
Tarih, tarih içinde, burda yatıyor
Anıt üstünde anıt, anı üstünde anı
Tarih yutan İstanbul doymak bilmiyor.
Mevlam seni islamla şereflendirmiş
Taşın toprağın ezan-ı işitmiş
Karanlıklar aydınlığa yönelmiş
Senin yönün artık Kâbe'ye denmiş.
İman dolu yürekler sende çarpar Allah! Allah!
İbadete susamış mahrum Ayasofya
Ecdadımın kemikleri sızlasada
Olsun, Sultan Ahmet dimdik ayakta.
Sırtlanmış zamanı oluk oluk akıyor
Zaman durmak istesede sular durmuyor
Her mevsim solumadan sona koşuyor
Tükenmiş nesiller berduşlaşıyor.
Kayıt Tarihi : 21.4.2006 21:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)