Gamsız Adam Şiiri - Mucurlu Kemal Özdemir

Silinir ellerle yağlı ağızlar,
O yağlı ellerle bir de bıyık sıvazlar.
Bir tas suyu bir dikişte bitirir,
Bir demlik çayla keyfini yetirir.

Gerneşir, esner, iyice gevşer,
Bağırır ordan, hadi yatağı ser.
Zar zor kılar yatsı namazını,
Duymaz bir daha, bırakır gazını.

Ne naziktir, ne nezaket bilir,
Kokudan geçilmez, insan irkilir.
Düşünmez fazla, boştur kafatası,
Kafasındaki tek şey yağlı şapkası.

Bağıra bağıra söyler türküsünü,
Tarar yağlı saçını, bırakmaz süsünü,
Bilmez gamı, kederi, korkusuzdur.
O nedir bilmez ömür törpüsünü.