Selden sonra geriye ne kalırsa,
Benden de kalan oydu işte,
Hamallıktan yorulmuş kalb,
Sanki savaştan çıkmış bir beden,
Ve işte bütün tükenmişliğimle ben…
Güvendiğim dağlara karlar yağdı,
O dağlar ki,
Yürek depremlerinde tek sığınağımdı,
Onlar da birer balonmuş meğer,
Söndüler birer birer...
Dalgalarda yok olan damla misali.
Karışmışım insan seline.
Dalgalar sahile vurur.
Oysa bilinmez, hayat mi bize vurur,
Yoksa biz mi bize vururuz...
Neyle avutalım kendimizi,
Kelimeler bile aciz,
Düştüğümüz uçurumları anlatmaya,
Asırlık çınarmısın be mubarek yürek,
Halen şaşarım,
Nasıl dayanırsın bunca depreme...
Kayıt Tarihi : 27.3.2007 05:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyit Burhaneddin Kekeç](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/27/gamli.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!