Gamlı Konak Şiiri - Mecit Aktürk

Sohbete meze olmuş aynalara zül hâlin
Eklemler havlu atmış tutmuyor artık ayar...
Toprağın sinesine yakındır irtihalin
Gün akşam, güneş batmış; yol karanlık ihtiyar!

Geçilmezken daha dün kıskandıran cakandan
Zerrece iz kalmamış forsundan, fiyakandan
Sonbaharın son demi yapışınca yakandan
Mızrap teli kanatmış, sazın kırık ihtiyar!

Hayat kimine vahâ; meltemi tatlı, serin
Kimine dar dehlizdir; zifirî, hem pek derin
Utanma, anlat bana neyse derdin, kederin!
Gamlı başın, yan yatmış; omzuma yık ihtiyar!

Hassas yürekte hazan açınca onmaz gedik
Hüzün, ne isbat bekler ne gözden nemli tasdik.
Tümsek "aşılmaz eşik", kalan yolun hayli dik!
Kader kaşını çatmış; kolaysa çık ihtiyar...
Gün akşam, güneş batmış; yol karanlık ihtiyar!