Gün oldu çağlayanlar gibi ağladım,
Toprak suya doydu da,
Ben gözyaşına doyamadım.
Gün oldu şuurumu kaybedene dek güldüm,
Kahkahalarımı gökyüzüne, sağır sultana duyurdum.
Hüzünlendim gamlarım Yakub’ a taş çıkardı.
Coştum ara sıra kabıma sığamadım,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
her şey karşılıklı olunca güzel, yoksa büyük acılar yaşamak olası aşkta..
güzel dizelerinizi kutluyorum Nimet hanım, başarılar..
İnsan her mevsimi ya ayrı ayrı yada aynı anda yaşıyor işte.. Kah elleri yanıyor kah gözleri üşüyor. Sevmeyi bilince yıkılmamayı da öğreniyor.. Yine güzel bir şiir okudum sayfanızdan sevgiler..
Kimleri deli yaşar hayatı hakkını vererek- ben böylesine yaşamak derim-fırtınasız boransız-kışsız güzsüz hayat mı olurmuş- her mevsim çağlayacaksın- her mevsime uyacaksın- hani şu'' bende az sevmedim''- sözü yok mu- çok çok güzeldi- yüreğine sağlık..
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta