Gün oldu çağlayanlar gibi ağladım,
Toprak suya doydu da,
Ben gözyaşına doyamadım.
Gün oldu şuurumu kaybedene dek güldüm,
Kahkahalarımı gökyüzüne, sağır sultana duyurdum.
Hüzünlendim gamlarım Yakub’ a taş çıkardı.
Coştum ara sıra kabıma sığamadım,
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
her şey karşılıklı olunca güzel, yoksa büyük acılar yaşamak olası aşkta..
güzel dizelerinizi kutluyorum Nimet hanım, başarılar..
İnsan her mevsimi ya ayrı ayrı yada aynı anda yaşıyor işte.. Kah elleri yanıyor kah gözleri üşüyor. Sevmeyi bilince yıkılmamayı da öğreniyor.. Yine güzel bir şiir okudum sayfanızdan sevgiler..
Kimleri deli yaşar hayatı hakkını vererek- ben böylesine yaşamak derim-fırtınasız boransız-kışsız güzsüz hayat mı olurmuş- her mevsim çağlayacaksın- her mevsime uyacaksın- hani şu'' bende az sevmedim''- sözü yok mu- çok çok güzeldi- yüreğine sağlık..
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta