Gamhane-i Gönül Şiiri - Murat Aybirdi

Gönül gama düştü, derman kalmadı
Lal kesildi bülbül, figan kalmadı

Geçti fasl-ı bahar, güller perişan
Durup dinlenmeye zaman kalmadı

Bu dünya ehl-i dile gamhanedir
Şu zalim feleğe güman kalmadı

Esti hazan yeli, bozuldu bağlar
Serviliklerde eski düzen kalmadı

Dost ayağı kesildi meclislerden
Garibi arayıp soran kalmadı

Parça parçadır âşığın sinesi
Ahvalini bilen canan kalmadı

Söndü gönül mumu, zulmet her taraf

Cennet bahçesinde nalan kalmadı

Dert deryasında çaresi yok vehmin
Düşküne güvenli liman kalmadı

Felek kuşandı kılıçla kalkanı
Yaşamadığımız hicran kalmadı

Namert bağında öter şen bülbüller
Bezm-i sefada bir irfan kalmadı

Ey Murat, aldanma dünya sihrine
Başında kopmadık tufan kalmadı