Gambura Şiiri - Hatice Öğün

Tanrılarımızın şapkalarına düştük
Hayatlarımıza çelme takıp
Gözyaşı sana gambura
Tanrılarımızın şapkaları içinde tavşanlar
Kulak kemiren et yiyen fareleri kovalıyor
Kovalıyor mu gambura?

Dışarıyı sel götürüyor
Ben yüzme bilmem
Depremler oluyor göğün hemen altında
Şimdi saklambaç oynayacağız
Gamçukurundan sığınma çadırlarına yat
Ses kesilene kadar çıkma

Dipçikler ense kökü hizasında
Tetiği suya yatırma
Bırak aç kalsın geceler
Pas silahı öldürür
Oysa daha öldürecek çok insan var gambura

Gözüme yaz bildiklerini
Kağıt naftalin tutmaz
Tarihi ölüler okusun bırak
Gizli geçitler arasından uzayıp
Mezartaşlarını iplerle birbirine bağlayarak
Çözülür belki dünyanın kaderi
Düğüm düğüm olmuş kedere üfleyip okuyarak

Ceketimi dövdüm geçenlerde
İçinden kendim çıkacak diye
Erk uykusuna yatan çocuklara üşümek gelmiş
Mirasyedi ceketim eskiciye verecektim
Olmadı
Hatırası çok olan uğursuzdur gambura

Gece gündüzden ateşe yatmış
Uykuyla uyanıklık arasında ter atıyor dünya
Masal azdırırmış insanı
Tırnak içi ölüler
Bu yüzden belki de masalları uyuttum çocukken
terden çatlayıncaya
Yıldız çağırarak bazen de kovalayarak
Satırbaşı öykünün hep sonunda

Gamı teline yaydım
Çabuk biter şarkılar ses yüreği yadırgarsa
Kanatan çalgı değil ellerim
Ellerime kızma gambura
Senin adını ben yazmadım
Uydurukça dünyaya muinardan olma beslemem
Ot yazılı büyüler kekik tarlasında bomba

Kaç telin kaldı bilmem bıyıkları burulu
Sigortası borçlu akordu bozuk
Ölümden sonraya garanti yok
Hayattayken başkalarını döven
Sonrasında kendi sesini döver
Dinlemez kimse ne seni ne beni bundan sonra
Ölü ağzıyla melekleri korkutma
Kötü şarkıdır bedeniyle çürüyüp yiten
müşterisi sağır
Dünyayı masallardan çekip almadan rahat dur da
Günahları sağalım keçi memesinden
Yırtınma gambura