GAM ZEMBİLİM
Gâm zembilimde var bir avuç gâleyan
Merâmım gökyüzünde aşikar-ı ayan
Hâcet olmazdı figâna, olsaydı duyan
Metin ol ey kalbim, eyvallah de dayan.
Feraha ermek namümkün, ahval perişan
Ben Rab'sız kimsesiz, ediyorum feveran
Kalmamış zat'ım haricî, edebi bilip uyan
Bir benim, mahçupluk duyup da utanan.
Fıtratım sıratı müstakim, menzilim vuslat
Yürüdükçe yiyorum hayattan silleyi tokat
Kalbimde barınamaz kibir gibi iletti berbat
Ahir ömrümde gülemedim hiç, bana heyhat
Firari heveslerin peşinden sürüklenmedim
Vesveselere kapılıp, kendimi kaybetmedim
Nefsimi hep ezip, harama heves etmedim
Şu fani dünyada, herşeye tevekkül ettim.
Mahidevran döndü, kul kelâmı hasıl oldu
Dilim hiç söylemediğim, sözler le doldu
Bu dünya bugün, söz deryam da boğuldu
Gözlerimden akan yaşın, hesabı soruldu.
Yazan: HAMDİ YAVUZ KANTAROĞLU
27 Ocak 2020
Kayıt Tarihi : 4.7.2023 13:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!