Gam Yemem Şiiri - Gülden Işık

Ben de görmüştüm baharı
Ben de koyun gütmüş
Derelerde yüzmüştüm.
Sekiz yaşıma dek bir zamanlar
Ben de dağ bayır koşmuştum.
Ama çok sürmedi bu baharım.
Solmaya başladım en güzel mevsimimde.
İnliyordu sızlıyordu ağlıyordu acısından
Gün battı mı figan bülbül gibi gözlerim.
Her gün biraz daha karanlık geliyordu üzerine
Hergün biraz daha kuruyordu.
Bir gün son verdiler acısına gitti bir yere
Zerre kadar kalmayan aydınlığıyla.
Olamazdı artık benim için renklerin bir anlamı
Doğan güneşlerin umursanması.
Çok geceler ağladım isyanımdan.
Çok geceler de yalvardım Allaha
Sabır! sabır ne olur Allahım sabır! diye.
Kaderdendir diyorlardı ben bilmiyordum.
Çaresi yok diyorlardı bunu biliyordum.
Ve alışmalıydım.... alıştım razı olmaya.
Gözlerimle görmesem de ruhumla duymaya.
Kimi zaman umutsuzluk içimi acıttıysa da
Küstüysem de hayatıma gam yemem!
Her şeye rağmen sevdim yaşamayı.
Bir yerde görmedim bile karanlıkları.
Sevgiler tuttu elimden çünkü
Hayal kurmalar tuttu.
Sevildim sazımı yoldaş ettikçe
Gören gözlerim sevenlerim oldu.
Şimdi yirmili yaşlarda bir gencim çakı gibi.
Bana dost bir sazım ve aşık olduğum biri var.
Beni ben eden duygularım sabrım var.
Ne fark eder ki ben de nefes alıyor
Duyuyor ve hissediyorum.
Herkes kadar ben de umutluyum.
Dünyam karanlıklar içinde olsa da,
Ruhumun aydınlığında yaşıyorum.
Ve öyle bir güç varki içimde,
Sanki yarın göreceğimi sanıyorum.

1973
(eşimin abisi Kadir Işık için yazdığım bu şiiri
eklemek istedim.şimdi Kastamonu cide ilçesinde eşiyle emekliliğini yaşıyor,dört çocuğunun çocuklarını
seviyor,kendisi benim de çok sevdiğim bir abimdir..)