Gam Elinden Coştu Feryadım

Hiçbir şen değil gönlüm, yıkıldım kaldım
Şu seher vakti, yandım ben ha yandım
Dost neyleyim içimi dert bağladı
Oturdum derdimi taşlara yazdım

Gam elinden coşmuş gider feryadım
Şu ömrümü feleğe berdel saydım
Her gün için, için hep yanıyorum
Günbegün eridim, bittim tükendim

Aman fitilim yandı kaldı yağım
Kızıl bir alev sardı her yanımı
Acılarımla girdâb-ı gamdayım
Dost yanan ateş yakıyor canımı

Dost bana gelmedin canıgönülden
Ah dökülüyor bülbülün dilinden
İçimde köz var, her yanımda duman
Bu gecede yaktın beni derinden

Dost gitti giden ömür, geri gelmez
Yüreğim pare, pare kimse bilmez
Satır, satır yazılmış evvelinden
Yazgım kara, talih bana hiç gülmez

Gam elinden hasretim ziyan oldu
Ey Çobanoğlu ne oldu ne oldu
Sinemde acı dolu yaralar var
Bana kalan şu ömrüm ziyan oldu

Gün kötüye döndü! Sana döneyim
Elinde divit kalemin olayım
Eriyen tükenen umutlar benim
Dostum bırak ben sana "cana" diyeyim

Mehmet Çobanoglu
06.07 2024
İstanbul