Gam Düştü Dergahıma Şiiri - Ahmet Kara 4

Aradım sordum seni; çöl olmuşsun şiire
Mecnunların oldum da, dert vermişsin ruhuma.
Bir Leyla yarasından, öl demişler şaire
Çilelerden soldum da, gam düştü dergahıma!

Beklesem de baharı, gelmez daha ilhamın
Kalbine tül çekilmiş, görülmüyor endamın
Belki son vedasıdır, buda sana sevdamın
Hasretinden öldüm de, girmeyin günahıma.

“Her nefis tadacaktır” elbet bir gün ölümü
Yellere verdim bende, bahtı kara gülümü
Ne gelen var ne giden, sormaz gayrı halimi
Efkarından doldum da, bak çeşm-i siyahıma.

Paralanma ey gönül! Olursun tek kalanı
Aşkın sonu veremdir, var mı vuslat bulanı?
Bahtımızda hazandı, öldürdün yar olanı
Ne zamanki güldüm de, anlatma külahıma!

İstemem sevabından, bana kalan intizar
Çekiyorum çilede, saçlarımda yağan kar
Kutuplarda gibiyim, üşüyorum bur da yar;
Ayazında kaldım da, doğmazsın sabahıma.

Hassasi