Galip ile Yaşar'ın Dostluğu...

bir daha yaşanması
zor görülecek
zor duyulacak
dünyevi bir dostluğun
öyküsüydü bu...
rahmetli babam
Yaşar Turhan ile
en iyi arkadaşı
Galip Türker ağabeyimin
arasında geçiyordu...
arada bir
bu ikiliye eşlik eden
bir de dayım
Mustafa Berik oluyordu...
bu üçlü;
köyümüzün
en medeni, en centilmen
ve en yakışıklılarıydı
ve de tam bir İstanbulluydu...
babacığımın
ölümünün otuz beşinci yılında
Galip ağabeyim
yaşının doksan ikisinde
Mustafa dayım ise
seksen dördünde bulunuyordu...
geçen pazar
kardeşim Semra
yeğenim Bahar ve ben
Galip ağabeyimizi
Eyüp'te ziyaret ettiğimizde
duyduklarımızla
bu dostluğun abidesi
gönlümüzün içine kondu....
Galip ağabeyim,
bizlere dedi ki...
''- Yaşar,
kahve içerken hep
içine birkaç damla su katar
öyle içerdi...
ben de
Yaşar öldüğünden beri
kahveme su katmakta
onu ana ana
ona dua okuya okuya
içmekteyim kahvemi...''
Rabbimden,
babama rahmetlerini
Galip ağabeyime sevgilerini
her insanın başına da dilerim
böyle bir dostluğu...

Fikret Turhan-Yalova,
21.01.2015