Galiba yaşıyorum Şiiri - Orhan Özçelik

En yüce sevda derler ya,
İşte öylesine bir tutku,öylesine bir sevda.
Karartılan göz ve yok olan şeyler,
Yanan en büyük ateş yanan en büyük dünya.

Aslında yoktu hiç böyle bir dünya,
Belki ben rüya gördüm ve uyandım.
Yoktu içimi yakan güzel bir hülya,
Sabah oldu ve dünyamla başbaşa kaldım.

Kendime gelemedim ben neredeyim diye,
Kendimi bulamadım ben kimlerdeyim diye.
Hayallerde miyim düşlerde miyim,
Yoksa öldüm de ben mahşerde miyim diye.

Bıraktığım yerde sevgili cananım vardı,
Kaybolduğum yerde nazlı sultanım vardı.
Bu gün yaşantım ile o günün ilgisi yok,
Yok olduğumda benim bir hayatım vardı.

Aklıma gelince bütün olanlar şaşıyorum,
Kendimdemiyim acaba diye soruyorum.
Nerlerdeydim önce,şimdi nerelerdeyim,
Tam olarak bilemedim,galiba yaşıyorum.