Galiba Deliriyorum

Hangi rüyamda beni yalnız bıraktın ki?
Yine Seninle uyanıyorum bu bomboş yatağımda…
Belki üç saat uyudum amma,
Acıda olsa Sana doya doya kandım…

Seninle oturuyorum kahvaltıma
İki zeytin, bir çatal peynir,
Hepsi bu kadar.
Eskisi gibi reçelle kepekli ekmeği yemiyorum
Yiyemiyorum aslında
Bunu Sana inat olsun diye yapmıyorum…

Bir iş buldum öyleden sonraları
Akşam kaçta çıktığım belli değil
Zaten iş te yok aslında
Sadece borcum için çalışıyorum…

Her gün bu vakitlerde hazırlanıyorum işe gitmek için
Öylesine üzerime bir şeyler giyiniyorum
Ve Seninle çıkıyorum kapıdan
Bu şehrin ara sokaklarında ilerliyoruz…

Fareler, itler, haşereler eskisi gibi yok artık
Onlar caddelerde geziniyorlar
Çocuklar ve kadınlar var pencerelerde
Ha bir de mahallelerin delikanlıları
Onlar da alıştılar bana, ses çıkartmıyorlar…

Sanki yanımdaymışsın gibi Seninle konuşuyorum
Gören deli zannediyor;
Umrumda da değil aslında

Şimdi iş vakti;
“Hadi Sen biraz dolan” diyorum
Yine de ayrılmıyorsun yanımdan
“Peki Sen bilirsin” diyorum

Arkadaşlar kendi aralarında konuşuyorlar
Ben sesimi çıkartmıyorum
Konumum belli aslında
Şikayette etmiyorum…
Biraz sonra başlarız
Belki bu gün de yüzlerce
Hatta tonlarca yük taşıyacağız
Zaten omzumda bir yük var ki
Hangi ton buna emsal? Bilmiyorum…

Sen şöyle kenara çekil
İlk önce şu valizi almalı,
Bu koliyi, bu paketi
İşin başladığı belli
Yine yollar.. Yine yollar...Yine yollar

Anlımdaki tere bakma Sen
Bedenimdeki ağrıya,
Gözlerimdeki sızıya
Boş ver, bunlar borcun bedeli…

Şu bulutu görüyor musun?
Şimdi üzerinde olsam, Seni yukarıdan seyredebilsem.
Ve şu kuş olsam, Sana şarkılar söylesem
Şu uçağa binsem, şu otobüse
Senin yanına gelsem diyorum…
Ben kendi kendime konuşuyorum
Deli diyorlar ya hani, gülüyorum…
Zamanı Seninle öldürüyorum
Belki yoruluyorum ama bedel ödüyorum…

Bak işte akşam oldu
Hadi gidelim
Bu gün de yoruldun mu Sen? Terledin mi?
Bu gün de beni düşünüp, kahrettin mi?

Biliyor musun?
Geçenlerde yine böyle eve gidiyordum.
Yolda bir dilenciye rastladım
Benden para istedi, sesimi çıkartmadım
“Yok” dedim, inanmadı
Bir ekmek parası istiyordu
Ben boynumu büküyordum

Epey yürüdük, boğuluyordum
Cebimde bir kuruş dahi yoktu, veremiyordum
Durdum, duraksadım
“Amca inanır mısın? ” dedim;
“Cebimde dolmuşa binecek param bile yok”
“Yok… Al işte akrep düşmüş”
“Bak işte çulsuz ceplerim”
Sustu… O utanmıştı ama
Ben yerin dibine girdim…
“Boş ver” dedim, “boş ver”
“Bir gün benim de cebimde param olur”

“Evlat dur” dedi..
“Al şu parayı bin dolmuşa git”………….
Görüyor musun? Dilenciden para dilenen hale geldim
Bu ben miydim? Bu ben miydim?
Yanından yorgun adımlarım
Bitmiş vücutla
Kahrolmuş benliğimle kaçtııım.. Kaçtııııııııım…

İşte yine eve zor düştük
Duşa girdim, bunlar göz yaşları değil
Sadece dinlenmeye çalışıyorum
Hala Seninle konuşuyorum,
“Sesimi duyuyor musun? ”
“Sende benimle konuşuyor musun? ”
“Sahi beni hiç düşünüyor musun? ”
Galiba.. Galiba ben deliriyorum……