Galiba Delirdim Şiiri - Cemil Akkaya

kibrit kabında son dalımı bırakıp bekliyorum
yakacağım son sigaramın eceli gibi bırakıp durmuşum
kendimi benzetiğim birden olmayana
ecelim baş ucumda bekler iken
seninde ateşi yakıp üstümde gezinmelerini düşledim
galiba ölüyorum diye düşündüm

elvedalarımı sonkez olsada haykırdım
affedersin tanrım isyanlarımı yoğunlaştırdım
üzgünüm günahlarımı saklamaya çalıştım
istemedende olsa galiba isyana meğilli oldum
gözlerimi kapatıp
karanlıkta kendimi anlatan bir ışık aradım
kahretsin galiba bende ölüyorum..

kapıları açık bıraktım
pencerelerimide kırdım özgür kalsın diye ruhum
senide sildim duvarlarımdan
ışıklarımıda kapattım
istediklerimi yazdım boş bir kağıda
bomboş odaların ortasına bırakıp gittim
karanlık bir odayıda kendime dost yaptım
gözlerimi sıkıca kapatıp
sen varken dinlediklerimi tekrarladım
birkaç mısra çizdirdim bedenime
ihanetin adını ezebere aldım kalbin kırıklarını düzeltsin diye

tekrar ettim tüm günahlarımın sebeblerini
birkaç iyilikte var aslında bilmesemde nedenlerini
kırıkta olsa birkaç parçasıyla yaşattım hayallerimi
düşler kurdum bomboş odalarda
sanki karabalıkta yürüyor gibi aldandım hayallerime
onlarıda attım
bir ben kaldım kendimle
defalarca tekrarladım
galiba bende delirmeyi istedim

saçlarımı kestim hiç hesap etmedim ucralarından
yüzümdeki hüznü bıraktım yanıbaşıma
kalbimdeki kırıklarımıda topladım
birkaç nefretlede olsa bir araya getirdim
odanın kapısını araladım yalanda olsa gülümsedim birkaç kez
yanlızlığımı düşünürken
galiba birazda olsa sevindim