Galiba Şiiri - Emin Zeybek

Yıllar ötesinden beri suskunum
Sanki takvimleri sayar gibiyim.
Rüzgarsız ağaçlar gibi durgunum
Dağlardan çöllere kayar gibiyim.

Tenimde hissedip her nefesini
Unuttum kaldığın son adresini
Mazide kaybolan tatlı sesini
Uzak bir hayalde duyar gibiyim.

Güneşle birlikte bende ışıdım
Dünyanın yükünü sessiz taşıdım
Nankör sillesini çokça yaşadım
Yarayı kaplayan bir zar gibiyim.

İyilik yapmaya adanmış ömrüm
Aydınlık beklerken sürekli söndüm
Kullanıp atılan bir çöpe döndüm
Ne yakın arkadaş, ne yar gibiyim.

Bir Musa misali vurup asayı
Yıkmaya çalıştım haksız yasayı
Birikmiş ne varsa; derdi, tasayı
Yaşam heybesine koyar gibiyim.

Geçmişim pişmanlık, sonum belirsiz
Attığım adımlar hep esrarengiz
Dağların ardında ıssız, kimsesiz
Yolu unutulmuş diyar gibiyim.

Umudum sımsıcak, bunca soğukta
Yaşama sevinci var her solukta
Karanlık bürümüş bir kör ufukta
Işığı geceden soyar gibiyim.

27 Haziran 2022