en baştan kırılmış ayna
doğru görmek için yaslandım, tutkulara...
üşüyen güneş tende
o kadar yalnız ki
acı çeker ölüler
durmuştu, durdum
tadını da tuzunu da
red ettim...
bir hayal bütün kurulur
sonra budanır...
zaman budar!
mekan budar!
şartlar budar!
aldanma budalalara....
budanan sensin
budanılan senden
budayan seni
senden...
evreka!
batmayı öğrendim.
Kayıt Tarihi : 7.8.2008 21:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
norveç halkına...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!