Galata'da Fabl Şiiri - Sadık Özkan Sadık ...

Çocuklar top oynuyor,
Taş döşeli yokuşlarda,
Yüz yıllık binalar
Sırt sırta vermiş,
Zamana meydan okur gibi,
Dimdik ayaktalar hâlâ.
Ve köşede, bir sabuncu dükkânı,
Galata da.
Turist, bilmez o dükkânın maziini,
Bilse de, anlamaz zaten.
Görünürde, renk renk sabunlar
Ama hikayesi başka.
Vitrininde
Yüzleri yok geçmişin,
Dükkanın hazin hikayesi
Yazmıyor, tozlu
Ve yorgun camlarında.
Hiç bir anı yok tezgahında,
Birkaç sabundan başka.
Dükkan tam yüzyirmi yıllık,
Sabuncu ise henüz dört yaşında.
Bilinmez, kaç sene daha
Babalık eder, o güzel sabuncuya.
İlk evladı zahireciymiş dükkânın,
Arka bahçelerdeki tavuklar
Yok olunca, Galata'da,
Otuz yaşında ayrılmış,
Baba evinden
Ve dönmemiş bir daha.
İkinci oğlu bir banker
İşgal yılları daha,
O oğlanı pek sevmezmiş
Ama yirmi yıl
Tahammül etmiş, ona
Ve her türlü ahlaksızlığına.
Bir sabah, şahitsiz bir cinayet
Banker oğul vafi, doğru mezarlığa.
Baba yüreği işte,
Onbeş yıl kilit vurmuş
Kendi kapısına, Baba.
Sonra bir radyocu oğul,
Tam yirmibeş yıl,
Radyo tamir etmiş.
Baba o radyolardan
Çok haberler dinlemiş,
Bazen ağlamış, bazen gülmüş,
Bazen de acısından inlemiş.
Bu oğul, vefalı çıkmış,
Radyo işi bitmiş ama
Kaçmamış evden.
Televizyona çevirmiş işini, hemen.
Değişen dünyaya,
On yıl daha direnmiş.
Sonraki onaltı yıl,
Bir oğul gelmiş, diğeri gitmiş,
Bazıları babayı,
Uykusunda terketmiş.
Şimdi bu sabuncu,
Mis gibi kokuttu her yanı ama
Silemedi, tarihin nostaljik kokusunu
Baba yaşlı, baba yorgun
Ama hâlâ bu yaşta,
İlk oğluna vurgun.