Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Kadını yücelten ve dünyaya renk veren varlıklar olduğunu masal tadında anlatan hoş bir şiirdi...Her şiirinizde ayrı bir tat,ayrı bir renk bulmak ne güzel...Yüreğinize,kaleminize sağlık Nimet hanımcım...hep sevgiyle,hep saygıyla...
Şiire konu olan kadınlar göründükleri yerde ' vitrinlerde' yüzlerine aydınlık ışıklar vurmuş biçimde gülümsüyorlar.Onlarsız bir yaşamın olmayacağını,olsa bile katlanılamayacağını,yaşamın tekdüzeleşeceğini vitrin ışıkları söndüğü an daha iyi anlıyorum.
A'slolan yaşamın doğallığı değil midir?.Objelerle 'kadına' kalite ekleme düşüncesi popülizm için belki geçerli bir uğraş olabilir.
Kendinden olamayan/olamayan her şey gelici geçici güzellikler katar insana.Kadına da.
O,var olmanın yalınlığı içinde asılabiliyor mu yaşama;gerisi önemli değil!
Şiiri ilgiyle okudum.
Kutluyorum Efendim.
Erdemle.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta