Gakkom Şiiri - Feridun Şener

Gakkom, bu gözü “torpağ”a bakanı dinle
Onu dinler de belki yüzleşirsin kendinle

Anlatsın da n’olmuş, nedir acep muradı
Neye, niçin üzülmüş, nedendir ki feryadı

Gurbet yollarında yıllarca toz yuttum
“Ekis” diye bilindim, haksıza kafa tuttum

Unutmadım hiç ama bir “Piranlı”ydım
Gakkoşluk vardı serde, “delikanlı”ydım

Kimiyle karşılaştım, “adam” gibi adam”dı
Kimi karşıma çıkan, sadece bir “adem”di

Döndüm “melmeket”ime, sanki bir çocuğum
Çıktım ilk gün Harput’a, sırtımda gocuğum

“Buzbağ Mağarası” “Sarahatun” garipti
“Süt Kalesi”nin hali, yıkık ve acayipti

Gördüm ki bir minare, yenilip zamana eğilmiş
Duydum ki artık dilde “hağ”lar da “hağ” değilmiş

Çay kenarında çıra, “Bitpazarı”nda Mamoş yokmuş
“Köv”ünü eken azken, “şeher”de boş gezen çokmuş

Dut ununu, Gazik gaymağını herkes unutmuş
Ama gurbet gakkoşlarına Elazığ hâlâ umutmuş