Gaflet Perdesi Şiiri - Dünya Yükünün Hamalı

SOĞUK MU VARMIŞ?

Soğuk yok,
sıcaklığın çekilmiş nefesidir o.
Zihnimizin, “yok”a taktığı bir isim.
Bir gölgenin adıdır, eşyadan düşen;
varlığı değil, varlığın ardında kalanı tarif eder.
Mutlak sıfır dahi,
sadece bir hareketsizlik halidir.
Soğuk, sıcaklığın yasını tutmaktır.

KARANLIK MI VARMIŞ?

Karanlık yok,
ışığın suskunluğudur o.
Gözün, “Nûr”u göremediği andır.
Bir perdedir, arkasında Güneşler yanar.
Newton prizması ışığı sayıya döker de,
karanlık sayılamaz, çünkü “şey” değildir.
Bir mum, sonsuz karanlığı deler;
çünkü karanlık, ışığın olmayışından ibarettir.
Sen uzayın ne kadar karanlık olduğunu,
oraya ne kadar ışık düşmediğini ölçerek bilirsin.
Karanlık, ışığın yokluğunun adıdır sadece.

ŞEYTAN MI VARMIŞ?

İşte en büyük sır burada gizli:
Şeytan yok,
Allah’ın unutulduğu anın adıdır o.

O, bir varlık değil, bir yokluk halidir.
Kul, Hakk’ı zikirden gafil olduğunda,
kalbinin aynasını örttüğünde,
o boşluğa düşen gölgeye “Şeytan” deriz.

O, soğuk gibidir; Hakk’ın rahmet sıcaklığı kalpten çekildiğinde,
o donmuş hale verdiğimiz isimdir.
O, karanlık gibidir; Nûr’un lambası söndüğünde,
o karanlık dehlizde yaptığımız hatalara verdiğimiz sıfattır.

Şeytan; sevgisizliktir, merhametsizliktir,
benliğin karanlık kuyusuna düşüp,
“Ene” (ben) deyip “Hû”yu unutmaktır.

Hakikat odur ki;
insan, kalbinde Allah’ı hissetmediği her an,
o boşluğu bir şeyle doldurur.
İşte “Şeytan” ve “kötülük” dediğimiz,
o anlarda yarattığımız bir put,
o yokluğa taktığımız bir maskedir.

Bu idrak ehline bir sırdır:
İnsan, Allah’ı unuttuğu yerde Şeytan’ı yaratır.
O, Hakk’ın gaybip değil, gaflet halidir.
Kul, Hakk ile var olduğunda,
o yokluk ve onun gölgesi silinip gider.

Zira Varlık (Allah) var oldukça,
yokluk ve onun tasallutu hakikat olarak var olamaz.
O, sadece bir vehim, bir gaflet perdesidir.