Daralıyor günden güne, dünya denen kafes,
Hayatın tadı kalmadı, alınmıyor rahat bir nefes,
Bizlerde ne vefa kalmış nede bağlılık,
Suçlusu aranacaksa bence herkes.
Çıkar uğruna yarışıyor insanlar,
Ne babalar tanınır olmuş ne analar,
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
