Gafil Yalnızlık Şiiri - Mustafa Turay

Gözyaşı yağmursa
kalbine sessizce baharı fısıldar
Damla damla terler uğurböceği
lavantanın dudaklarında

Yağmur, toprağa bir mermi gibi düşer
Puslanır kaybolmaya müsait şehirler
Vahşi sözcükler ansızın kalbi gafil avlar

Fanidir aşk,
nefes alırken tek bir bedene yakışır.

Haykıran bir kasırga dolanır vücudunda
Soğuyan soluk teninde
saadet el çeker ilk defa,
rengini alevinden alır yüreğindeki yangın

Ellerin hiç büyümesin,
Küçük ve sıcak kalsın hep;
Seni bana yazdıran o mağrur sebep,
kalbindeki patlayan volkanın
gökte yansıyan devası suretidir.

Göğü yırtıp rüzgâra karışan küllerinin
ağıtlara ezgi olacak titrek sesidir.

Korkma, gururun namlusu eğridir
Sersem bir kurşundur aşk,
ansızın geri teper masumiyetin mahareti

Hüznü tazeyken tadacaksın,
Her şey saflığın ihtişamında kilitli.
Unutma! Savaştan çok
aşk malzemesi tehlikeli…

Sevdaya alıştırdığın gibi
ürkek kalbini de ağır ağır
ölüme de alıştır, ölüme de…