Hiç bıkıp usanmadan dünya için koşturur,
İbadetten utanır,saatler boşa geçer.
Namazdan söz edince kesiliyor takatlar
Anlaşma yapmış gibi bu alemde rahatlar.
Gaflet uykusundalar,uyanmayı istemez,
İbretlik olayları ne duyar,nede görmez! ..
Vakitler daralıyor, hala ölüm var demez,
Gargaşa içindedir,hiçte huzurlu olmaz...
Sona doğru yaklaşmış vücut yere eğilmiş,
Kalmamış dizde takat, tüm saçları kırlaşmış.
Yol ararken yol biter, yolları mezarlaşmış,
Ömür kar suyu gibi, Vucuttan buharlaşmış...
Haktan uzaklaştıkca, yürek karalanıyor
Ölüme yaklaştıkça, toprak aralanıyor! ..
Ne kadar kaçarsan kaç,her kes orya varıyor,
İman olmayan canda,insan bunaklaşıyor! ..
19.12.2006 Gebze
Seyfet BozçalıKayıt Tarihi : 19.12.2006 14:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!