Gafil İnsan Şiiri - Samettin Şenkaya

Hiç koşup ta bu dünyayı yakalayabileni gördün mü?
Hakk’a erenler nasıl erdi bunu bir çözdün mü?
Öbür âlemde halim ne olur diye hiç düşündün mü?
Dünyanın peşinde koşma ey gafil insan.

Nemrud gibilerin halleride mi sana ders vermiyor
Allah’ın Halili dine çağırıyor yola gelmiyor
Şaşırmış yolunu nereye gittiğini bilmiyor
Hakk’ın yolundan şaşma ey gafil insan.

Hz. Nuh’un kavmi hududu aştı asi oldu
Onulmaz derde düşüp kendi pisliklerinde boğuldu
İnanmayan eşi ve oğlu da olsa gemiden kovuldu
Hakk’ın hududunu aşma ey gafil insan.

Şöyle etrafına bir bak boş duran bir nesne var mı?
Âleme ibretle bakmayan kalbe Hak nuru doğar mı?
O’nu bulan kul O’ndan başkasını arar sorar mı?
Aylak aylak gezme ey gafil insan.

Hesap günü gelip çattığında bin pişman olursun
Amel defterin açılıp okunduğunda sararıp solarsın
Haydi cezanı çek denince kaçacak delik ararsın
Günah deryasında yüzme ey gafil insan.

Kul Sami’m Rabbin sana en büyük nimetini verdi
Medine’nin Gülü ümmetini canı gibi severdi
Günahkâr da olsa “Sen” ümmetimi yakma derdi
Hakk’ın Resulünü üzme ey gafil insan.

(KUL SAMİ)