Bilmiyorum kaç kere baş başa kaldık,
Gönlümde ilkbaharım çiçek açarken.
Gurbet kıskançlık etti, hücum eyledi,
Seni bir an görmemek, ölüm gelirken.
Her cevrini denesin, bir kar edemez,
Dünyamı aydınlatan bir nurum varken.
İsterse kutuplarda buzlara atsın,
Yüreğimde ısıtan bir korum varken…
Garip kalmam üzülme, hayallerimde
Senin o ateş gibi bakışın varken.
Uçmamak mümkün değil hep sana doğru,
Beni pervane edip yakışın varken.
Kalbim vefasız değil, ölse vazgeçmez,
Atmasına tek sebep canı bulmuşken.
Hiç mi akıl kalmamış gafil gurbette?
Aslanla güreş tutmuş fare kadarken…
Kayıt Tarihi : 28.3.2008 23:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erbil Pozam](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/03/28/gafil-gurbet.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!