Gafil Şiiri - Ahmed Ayhan Sağır

Soyuna bakarsan köklü bir çınar
Köklerinden kopmuş töreyi kınar
Küçük dünyasında irfanı sınar
Her yandan kendini bağlayan gafil

Mana alemini zillet bürüyor
Ölenin matemi üç gün sürüyor
Kendi ölmez gibi ayak sürüyor
Timsah gözyaşıyla ağlayan gafil

Kültüre bigane çelişkisi var
Özünden de kopmuş mefkuresi dar
Hısım akrabayı eylemiş bizar
Olmayan yarayı dağlayan gafil

Kin kibir bürümüş yüreği haset
Tüm güzel işleri ediyor ifsat
Şeytanla arkadaş zavallı fesat
Yaşarken niranı yeğleyen gafil

Menfaati yoksa salağa yatar
İşi bittiğinde insanı satar
Dönüp birde zelil arkadan atar
Kendine menfaat sağlayan gafil

Aynı kandan olan akraba olmaz
Hümekayı zaman dersini almaz
O koyma aklına hiç bir şey dolmaz
Cehlin ırmağında çağlayan gafil

Küçücük beyninde bulunsa iz’an
Bilaloğlu olur onda hüsnü zan
Asla insanlara etmez suizan
Zehirli dilini yağlayan gafil