Gafil Şiiri - Ömer Faruk Bayram

Ne zaman ki unuttu mutlak gayeyi,
Hak etti haktan gelen silleyi.
Anlamayıp manadaki nükteyi,
Bir hiç uğruna tüketti sermayeyi.

Gafil bilir mi, nicedir halini?
Sanır, boşadır bunca alemi.
Bir çiçekteki ince nağmeyi,
Görmez, çünkü gafildir gözleri.

Yaradan, emreyledi bilin beni.
Akıyor zaman alınmaz geri.
Onu anlamadaki en güzel örneği,
Dinlemeden geçti gitti günleri.

Eliyle gömdü ömrü biteni,
Yinede anlamadı şu işteki düzeni.
Bir beyindeki kırk milyar hücreyi,
Oluşturdu sandı kendi kendini.

Hor gördü, sen bilmezsin diye bileni,
Terk eyledi; iyiyi, güzeli, her şeyi.
Onca yıllık ömürde olup biteni,
Hesapsız sandı geldi geleli.
03.01.14