Kendini vurmuşsun çıkmaz sokaklara…
Amaçsız ve umutsuz.
Koyvermiş, salmışsın kendini boşluklara…
Anlamsız ve düşüncesiz.
Bir buğday tanesi düşüyor toprağa,
Filizlenip yüzeyine çıkıyor,
Çoğalıyor başaklarında,
Bir iken beş on oluyor…
Sen an be an eriyor,
Altına giriyorsun toprağın.
Sen ki, insansın! ..
Kainattaki canlı cansız tüm varlıkların efendisi.
Kayıt Tarihi : 13.7.2011 11:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!