Gafil Şiiri - Abbas Paksoy

Gafil
Bu insanlar, ölmez diyorlar.
Böyle, nereye gidiyorlar.
Soyup, kefene koyuyorlar.
Giderken, rahmet diliyorlar.

Bunlar doğru, ey bire gafil.
Kefilsen kalırsın, sen sefil.
Gözünü açta, kalma cahil.
Son varacağımız yer, bil ahir.

Fakirsen, zenginlik istersin.
Mevla’m, bizlere sağlık versin.
Serveti koyup da, gidersin.
Orda, hasiyet hatır vardır.

Olmaz ise, hiçbir makamın.
Olmaz, ocağını yakanın.
Olmaz ki, meyvesi dikenin.
Sen diken, bakan, hep eller yer.

Paksoy’um, aşacak yolları.
Öğrenecek, sırlı dalları.
Koklayacak, misk-ten çulları.
Sevsen, çirkin de güzel olur.