Gaddar Şiiri - Burak Özkaya

gurbet şehrin sokaklarında,
beni ben yapan nefsimin;
çaresiz, emelsiz hemen hemen her anında,
boğazımı düğümleyen her cümlemle,
sürükleniyorum.

hayat mı gaddar?
yoksa yorgunluğun kollarına sarılan ben mi?

çaresizlik mi?
vefasızlık mı?

bilmiyorum.

öfkeli, savruk adımlar.
dikenlerle doldurulmuş bir yatak.
bana kan davası güden kağıt ve kalemim.
tenimi okşayan rüzgar.

bilmiyorum.
ben niye varım?
bunu da bilmiyorum.

12.04.2018, BURAK ÖZKAYA.