Gabar’da Pusu Şiiri - Nedim Uçar

Gabar Dağları’nda gün erken ışır,
Uykular gözüme girmiyor anne.
Üstüme çiğ düşer, ellerim üşür,
Parmağım tetiğe ermiyor anne.

Kanas’ın mermisi kayada vınlar,
Taşlar savruldukça kulağım çınlar,
Pusuya düşünler halimden anlar,
Zalim kurşun, adres sormuyor anne.

Gabar Dağları’nın zirvesi yoktur,
Mayınlı yollarda çilemiz çoktur,
İki kurşun yedim, gelmedi doktor,
Akan kan damarda durmuyor anne.

Gabar Dağları’nda hava serindir,
Şafakta vuruldum yaram derindir,
Duyduğum sıcaklık sanki elindir,
Kimse senin gibi sarmıyor anne.

Gabar Dağları’nda yıldızlar iner,
Barutun kokusu dallara siner,
Dilerim Mevla’dan göz yaşı diner,
Gözlerim önünü görmüyor anne.

Pusudan çıkarım, zaman bulursam,
Koşarak gelirim izin alırsam,
Haber tez ulaşır şehit olursam,
Söylemeye dilim varmıyor anne.