G05 - Karınca Şiiri - Tahir Güngör

Eciş bücüş,
Tırnak kadar,
Küçücük,
Kuyruksuz güdük,
Kara karamanca,
Kafa kocamanca,
Bir yaratık işte,
Kendi varınca,
Kara karınca.

Başta iki uzantı,
Boynuz mu,
Göz mü,
Algaç mı,
Bir kaç çift,
Kara bacak,
İncecik bir bel,
Koptu kopacak.

Dışarda, işte,
Hava ağarınca,
Taşır, çalışır,
Gün boyunca,
Kararınca,
İçerde,
Gün batıp,
Hava kararınca.

Onu,
Gözleyip süzen,
Ayırdına varırsa,
Düşüncede yüzen,
Bir insan,
Şaşırır kalır.
Düşündükçe,
Dert olur onu üzen,
Biz insanlarda bile yok,
Şu karıncada ki,
Kalıcı,
Karalı,
Özen,
Düzen.