G02 - En Sevgili Şiiri - Tahir Güngör

EN SEVGİLİ

Neden, nereden,
Yok kaynağını bilen,
Arada bir,
Şöyle kulağıma gelen,
Şeymiş yani şey,
Yaradanın yanında,
En sevgili yaratık,
İnsanmış insan!

Bildiğim var, bildiklerim,
Bu gözlerle gördüklerim,
Yemin, yeminler edesim var ki;
Bence,
Olamaz bu,
Ne törece ne dince,
Bir kurnazlık var bunda ince,
Hem de çok hince,
Olur gösetermek için,
Zarar ziyanı onca,
Cince bir uyduru,
İnsanca.

Şunu bil ki,
Her şeyin ilki,
En kurnaz, en tilki,
Kocama bir aklı,
Kafada bin türlü hile saklı,
İki elli iki ayaklı,
En kararlı,
Kendine, doğaya,
En etkin,
En zararlı,
İnsandır insan.

Tüm gözlem ve anımca,
Ama kesinkes kanımca,
Yaradan huzuruna varınca,
İster yarım dünya karınlı fil,
İsterse ince belli,
Karnı yok karınca,
Ruhca ve canca,
Birdir bir, hem de bire bir,
Aksi,
Herşeyden önce,
Hak değildir,
Adalet değildir,
Olası değildir,
Açıkça.

Sanmam ya !
Öyle olsun,
Amanın aman,
Hiç kafa yorman,
İlerisini de sorman,
İşte o zaman,
Ne inan kalır,
Ne de iman.