G'üz Şiiri - İlknur Er 2

Kimse söylememişti bana,
Yüzün, dökülen yapraklarından ibaretti güzün.

Bir bahar sabahı,
Narkoz karışmış kanımla kaynadım sana.
Gelmeliydin
Ve boş kalmamalıydı ellerim.

Evet bahardı ve sondu.
Çalıdan kuşlar getirdin bana.
Ellerini getirdin, gözlerini…
Gittin sonra.
Oysa farkına bile varmamıştın
Attığın her adımda koca bir saltanatı ikiye ayırdığının!

Güneş altındaki bir buzun hayatta kalma savaşıydık biz seninle.
Erimekten başka yolumuz da yoktu aslında.
Ya da küçük bir çocuğun kırıp fırlattığı bir oyuncaktık.
Bir bütün olarak fazla yaşayamamıştık!

Ve sen,
Annemin hep uzak durmamı söylediği, benimse inadına içine düştüğüm
Aşk’tın, bitmek bilmez yollarınla…
Ayrılık oldun sonra,
Yalnızlık oldun.
Karnımda sancılar yarattın her gece.
Şimdi ikimize dair kurulan hiçbir cümlede özne yok!
Çünkü hiçbir kelime bizi anlatmaya yetecek kadar güçlü değil artık.

Ve inan, her ayak bastığında sen bu şehre
Yedi tepenin her birinde bir küçük kız çocuğunu ağlatıyorsun.
Tenini yakıyor kokun,
Avuçların ellerini donduruyor.
Gülüyorsun
Ve onlar
Ölüyor!

Evet kimse söylememişti bana,
Yüzün, umutları dallarında çürüttüğün ihanetlerinden ibaretti güzün!

~masalanokta~