g/ Özüm... Şiiri - Reyhan Tataroğlu

Akşamın dik yokuşunda
Gecenin zirvesine tırmanmak
Tırmanmak ve...
Sabahın kucağına yuvarlanmak
Heyacanın son noktasına
Ünlemleri kondurmak
Külahını yalayan çocuğun
Zulmün ateşinde
Dondurmasını dondurmak
Ecele karşı gitmek değil
Amaç...
Ecele son durmak
Gözünü seveyim
Ben bu sevdanın
Kavuşmak Sen olunca
Anlamı kalmaz ölümün
Anlamı olmaz elvedanın
....................................................................

Yamalıklardan yapılan hayallerin
Bohçasının içinde aşk dantelleri
Çeyiz ile mihir kardeş
Dumansız, alevsiz bacayı sarar
Tozsuz, külsüz bir ateş
Üst üste konan kerpiçlerin
Bir adı da yakacak
Ardına düşülen hayvanındır mal
Aha bıraktı, aha bırakacak
Oynar durur köşe bucak
Onlardan öte...
Gözünü seveyim
Ben bu sevdanın
Kavuşmak Sen olunca
Anlamı kalmaz ölümün
Anlamı olmaz elvedanın
...................................................................

Açlığın tadına varmak
Tokluğun yüzüne tükürmek
Kanaate selam vermek
Tersten yaşamak hayatı
Eldivenleri çıkarmak
Ellere sarılmak
Nefsleri dökmek
Yürekleri öpmek
Peşine düşmek
Veresiyeden uzak...
Emzirirken at tayı
Bırakır mı hiç tay atı
Öte geç, beri gel
Gözüne seveyim
Ben bu sevdanın
Kavuşmak Sen olunca
Anlamı kalmaz ölümün
Anlamı olmaz elvedanın
.............................................................

Sökülen dişlerin acısı
Kerpetenin ucunda
Damlayan kan sağolsun
Bir diş hediği kaynar
Ağlayan çocuğun avucunda
Yumrukları dağ olsun
Gönlünü veren kurtulur
Borçlar bir bir kapanır
Bir zaman gelir
Gurbet olur buralar
Sen Onu tanı
Ki...
Belki O da seni tanır
Hibe ettim gönlümü
Yardıma muhtacım
Acil servise alın beni
Öldürecek bu utancım
Gözünü seveyim
Ben bu sevdanın
Kavuşmak Sen olunca
Anlamı kalmaz ölümün
Anlamı olmaz elvedanın