G ö l g e m i süpürmeyin...

.

şımartılan acı satıcılarına;

düz değil yarım koşularda gittiğiniz yol
gördükçe her gün bitmez diyorduk
kaç tepe varsa sayıp sayıp
çantamızda acılara katıyorduk
kimse yenilmiyordu önce
sonra ilk çarpışma geldiğinde
ilk akması
göz boyanması
sırt koparması
dengesi bozulan saatler
ve gölgeler içildiğinde
herkes öldü nagazaki de
bir çocuğun gözlerinde
masum değil
emir verende
ölen tanrımın kemikleri de

siz efendimi yediniz
elma şekerlerinden mantar kestiniz
sokağım evim
bahçemde ağacım
annemde ölmez diyen sizdiniz

şimdi kim kusar gölgesini
sarı suların ardından

sonra güleceklere;

ahh acım
acımdan doydum
yaram kalmış
pirinç lapası basın
yaralarımdan doyayım

umudun ra’ya avuçta sunduğu su;

bir tadına bak
son olsun

köşeden bakıp, taş atıp kaçan çocuğa;

son oldu
ardı yok gölgemin
bittim
gölgemi süpürmeyin…

15 12 2005

.